Aλλα πράγματα μας λείπουν...

Καλή η μεταγραφή Σπυρόπουλου, άλλη μια "ιλουστασιόν" κίνηση απ' το Γιάννη Βαρδινογιάννη, στον οποίο προσωπικά το μόνο που δεν μπορώ να του καταλογίσω είναι ότι δεν έχει ρίξει χρήματα στην ομάδα.
Η προχθεσινή ατάκα του Ανδρέα Βγενόπουλου για 40.000.000 ευρώ που διατίθεται να βάλει η Π.Ε.Κ για μεταγραφές "τρέλανε" τον κόσμο που όμως ξέχασε γρήγορα ότι τα τελευταία χρόνια ο Τζίγκερ έχει πάρει ότι πιο "λαμπερό" κυκλοφορεί στην Ελλάδα (Σαλπιγγίδης, Σπυρόπουλος, Γκέκας,  Κωνσταντίνου, Κωνσταντινίδης, Μόρις, Αντερσον) και τη...μισή εθνική ελπίδων (Βύντρα, Τζιώλης, Μάντζιος, Δάρλας, Σεϊταρίδης).

Απ' το 2001 που μπήκε στα κοινά της ΠΑΕ (άσχετα αν "βγήκε μπροστά" το 2004, σεζόν που κατακτήθηκε και το νταμπλ) "τα έσταξε" για να φέρει στη Παιανία παικταράδες (Σόουζα, Βλάοβιτς, Ολιζαντέμπε, Πόστιγκα, Φλάβιο Κονσεϊσάο, Μπίσκαν, Βίκτορ, Μινχ, Ίβανσιτς, Γκονζάλες, Κόλκα). Στα δημοσιογραφικά γραφεία πολλές φορές έχει λεχθεί ότι αν ο Βαρδής έδινε τη συγκατάθεσή του κι επί εποχής "καπετάνιου" να διακινηθούν τόσα μεγάλα χρηματικά ποσά, τώρα ο Παναθηναϊκός θα είχε αφήσει...μίλια πίσω, τους εγχώριους ανταγωνιστές.

Όπως και να 'χει οι μεταγραφές είναι το τελευταίο πράγμα που μπορεί κάποιος να προσάψει στο Τζίγκερ. Ο κόσμος είναι πικραμένος μαζί του επειδή επιμένει να κρατάει πολεμική στάση απέναντι στους οπαδούς, επειδή δείχνει πιο τεχνοκρατικό και ελάχιστα οπαδικό προφίλ στην ενασχόλησή του με την ΠΑΕ, επειδή αφήνει τον κάθε άσχετο να το παίζει καμπόσος, αμφισβητώντας το έτος ίδρυσης του κορυφαίου ελληνικού συλλόγου.

Πληρώνει ασφαλώς και την ανομβρία της περιόδου 1996-2001, όταν οι Βαρδινογιάννηδες επηρεασμένοι απ' το χαμό της μητέρας τους και του Θόδωρου  (1996) άφησαν τους άλλους να κάνουν παρέλαση στο παρασκήνιο.  Η ιστορία στην Ελλάδα μας έχει δείξει ότι κάθε παράγοντας πρέπει να ...πάθει για να μάθει. Ασφαλώς και θα ήθελα ισχυρούς επιχειρηματίες στο πλευρό της νυν διοίκησης, ώστε να κάνουν τον ΠΑΟ (αν όχι...Τσέλσι και Μπαρτσελόνα) απόλυτο αφεντικό στην Ελλάδα και ξανά ανταγωνιστικό στην Ευρώπη.

Επειδή όμως αυτά τα πράγματα δεν είναι εφικτά, περιμένω με ενδιαφέρον να δω τι κρύβει η συνέχεια. Πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού δεν εμπνέεται απ' τον Τζίγκερ επειδή ο τελευταίος δεν είναι δημαγωγός, δεν αρέσκεται να χαϊδεύει αυτιά, επιμένει να χαράζει πολιτική ψάχνοντας διαρκώς εχθρούς ΜΕΣΑ στις τάξεις της ομάδας του (κάτι που είναι επιεικώς...αστείο).

Σε μεγάλες κρίσεις που πέρασε κατά το παρελθόν ο Παναθηναϊκός, πολλές φορές ο Γιώργος Βαρδινογιάννης διατράνωνε την πεποίθησή του ότι..."εμείς δεν θα γίνουμε ποτέ Ολυμπιακός" θέλοντας να στηλιτεύσει τον ενεργό ρόλο που συχνά-πυκνά παίζουν οι οργανωμένοι στο τρόπο διοίκησης του πειραϊκού συλλόγου.

Οι αντίστοιχοι δικοί μας δεν αξίωσαν ποτέ τέτοια πράγματα, παρόλα αυτά η διοίκηση εξακολουθεί να τους κυνηγά σ' ένα εμφύλιο που έχει απλωθεί από την κερκίδα και τους παλαίμαχους, μέχρι τους δημοσιογράφους. Προσωπικά η άδεια Λεωφόρος στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, την 1η αγωνιστική του φετινού πρωταθλήματος, θεωρώ ότι είναι η υπέρτατη ήττα του Τζίγκερ, πολύ περισσότερο από μερικές χαμένες κούπες.

Ο Παναθηναϊκός των 100 ετών και των (σχεδόν) 500 τίτλων δεν μικραίνει (όπως ατυχέστατα μας πληροφόρησε τις προάλλες η Π.Ε.Κ), επειδή τυχαίνει λόγω κάποιων ειδικών συνθηκών να είναι μακριά απ' τα πρωταθλήματα η "ναυαρχίδα" του.

Μπαίνει όμως διαρκώς σε κλίμα εσωστρέφειας και μίρλας (ΑΓΝΩΣΤΑ συναισθήματα γι αυτό το σύλλογο και τους περήφανους οπαδούς του) όταν το αφεντικό του ορίζει ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο ως υπευθύνους επικοινωνίας, συνδέσμων, όταν επιμένει να κάνει λόγο για πολεμική από...αόρατους εχθρούς ...εντός των τειχών (!) του συλλόγου.

Ο κόσμος του ΠΑΟ έχει δείξει ΤΕΡΑΣΤΙΑ υπομονή, δείγμα της κουλτούρας και του επιπέδου του, όλα αυτά τα χρόνια της "σφαλιάρας", τη στιγμή που άλλοι πριν από μερικά χρόνια έσπαγαν αυτοκίνητα, απειλούσαν και γιαούρτωναν ποδοσφαιριστές τους μετά από αποτυχίες.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ποτάμι της οργής ξεχείλισε φέτος, όταν μεγάλο μέρος του κόσμου (όχι απαραίτητα του οργανωμένου) αποφάσισε να απέχει από τη Λεωφόρο, βλέποντας τις συνθήκες "ψυχρού πολέμου" που επικρατούν.

Αυτά να κοιτάξει ο Τζίγκερ. Τα πρωτοσέλιδα περί απάντησης της διοίκησης στη Π.Ε.Κ με τη μεταγραφή Σπυρόπουλου, είναι για να έχουμε να λέμε. Μεταγραφές ηχηρές και λαμπερές έχουμε χορτάσει. Ενότητα και τίτλοι μας λείπουν. Χωρίς όμως το πρώτο συστατικό, πως θα έρθει το δεύτερο; 

ΠΗΓΗ:Balla <Δημήτρης Στρατής>