ΒΙΚΤΟΡ:<<Ο ΒΕΛΙΤΣ ΜΕ `ΕΦΑΓΕ'>

Στον Παναθηναϊκό ήρθε σαν Μεσσίας, έτοιμος να οδηγήσει την ομάδα στην κορυφή της Ελλάδας και στην ελίτ της Ευρώπης. Οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ποτέ να δείξει τι μπορούσε να προσφέρει στο «τριφύλλι», κι έτσι -παρά το τριετές συμβόλαιο- βρέθηκε εκτός ομάδας το καλοκαίρι. Σήμερα, από την Ισπανία και την Έλτσε όπου αγωνίζεται, ο Βίκτορ Σάντσεθ αναπολεί μέσω του Sportime.gr τις μέρες του με την πράσινη φανέλα, δίνει τα δικά του προγνωστικά για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Ατλέτικο που «πρέπει να παίξουν στον… τελικό του UEFA» και τα λέει έξω από τα δόντια. Πάντιτς στο Sportime.gr: «Μεγάλη ομάδα ο Παναθηναϊκός, με ευρωπαϊκή φανέλα, μπορεί να κερδίσει στο Βιθέντε Καλντερόν». Αφιέρωμα στην αντίπαλο των πρασίνων, Ατλέτικο Μαδρίτης.

«Πρέπει να παίξουν στον τελικό του UEFA!»

«Από την Ελλάδα παίρνεις;» ακούστηκε η φωνή του Βίκτορ στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. «Ωραία ήταν εκεί. Στην Ισπανία εδώ και δέκα μέρες όλο βρέχει. Αγγλία γίναμε… Εσείς πάλι όταν βρέχει, προτιμάτε να μένετε σπίτι. Που να τρέχεις τώρα… Σας ζηλεύω φίλε μου!» Μετά τη σύντομη συζήτηση περί ανέμων και υδάτων (στην κυριολεξία) ο Βίκτορ Σάντεθ δίνει τη δική του οπτική στην αναμέτρηση του Βιθέντε Καλντερόν. «Μεγάλος αγώνας, αλλά μόνο στα ονόματα και τις φανέλες. Και οι δύο ομάδες έχουν προκριθεί, οπότε είναι φυσιολογικό η συγκεκριμένη αναμέτρηση να περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Είναι κρίμα όμως. Δύο τόσο μεγάλες ομάδες σε μια σεζόν που και οι δύο στοχεύουν πολύ ψηλά να δίνουν έναν αγώνα άνευ σημασίας…. Η αναμέτρηση Ατλέτικο – Παναθηναϊκός, έπρεπε να είναι τελικός UEFA! Εξάλλου δεν υπάρχουν και πολλές καλύτερες ομάδες… Τώρα όμως τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ισπανοί, ρίχνουν όλο το βάρος στα εσωτερικά πρωταθλήματα. Ενώ, αν ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν νοκ άουτ, θα γινόταν χαμός. Ο Παναθηναϊκό είναι πιο δυνατός από πέρσι, ενώ η Ατλέτικο είναι σε εξαιρετική κατάσταση. Γι αυτό σας λέω. Ο αγώνας του Βιθέντε Καλντερόν θα είναι μια προπόνηση. Υπομονή μέχρι τον ημιτελικό ή ακόμα καλύτερα τον τελικό».

«Μακάρι να έπαιζα ακόμα στον Παναθηναϊκό»
Στα νιάτα του ο Βίκτορ θεωρήθηκε (δικαίως) ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Στα 20 του έπαιζε (και σκόραρε) στη Ρεάλ Μαδρίτης, ενώ το 1999, σε ηλικία 23 ετών πήρε μετεγγραφή για τη Ντρπορτίβο Λα Κορούνια όπου λατρευόταν σαν ήρωας. Ένας σοβαρότατος τραυματισμός στην περόνη όμως (λέγε με Ζε Ελίας) έστειλε τον Ισπανό μέσο στα «πιτς» για μεγάλο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να μην μπορέσει ποτέ να ξαναβρεθεί στην παλιά…. ημιάγρια κατάσταση. Το πέρασμά του από την Ελλάδα ήταν σύντομο, όμως θυμάται τις μέρες του στην Παιανία  με ευχαρίστηση. «Μόνο καλές αναμνήσεις έχω από τον Παναθηναϊκό. Σε μια δύσκολη φάση της καριέρας μου, αποφάσισα να φύγω από την Ισπανία και να παίξω στην Ελλάδα. Μπορεί τη χρονιά που πέρασε να μην κερδίσαμε τίποτα, όμως οι εντυπώσεις μου ήταν εξαιρετικές. Μακάρι να ερχόντουσαν αλλιώς τα πράγματα και να έπαιζα ακόμα στην Ελλάδα…».

Τελικά, τι πήγε στραβά στον περσινό Παναθηναϊκό και η ομάδα βρέθηκε νωρίς εκτός Ευρώπης και μακριά από την κορυφή της Ελλάδας; Ο Βίκτορ δίνει τη δική του απάντηση που γεννά πάντως κάποια νέα ερωτήματα. «Δύο πράγματα ήταν άλυτα στον Παναθηναϊκό. Το ένα ήταν οι τραυματισμοί. Δε θυμάμαι στην καριέρα μου κάποια ομάδα να έχει τόσους πολλούς και συχνούς τραυματισμούς βασικών παικτών. Η ομάδα άλλαζε από παιχνίδι σε παιχνίδι, καθώς μονίμως κάποιοι ήταν τραυματίες. Βέβαια, μπορεί να ήμασταν άτυχοι, αλλά από την άλλη είναι περίεργο να τραυματιζόμαστε τόσο συχνά. Σαν να μην είχαμε δυνάμεις… Το δεύτερο πράγμα για το οποίο μίλησα είναι κάτι, που αν δεν κάνω λάθος εντοπίζεται και στη φετινή ομάδα. Ενώ το ρόστερ είναι καλό και όλοι οι παίκτες είναι πρώτης γραμμής, η ομάδα αποτυγχάνει να «καθαρίσει» τα λεγόμενα εύκολα ματς με υποδεέστερους αντιπάλους. Δεν γίνεται να πάρεις πρωτάθλημα νικώντας μόνο στα ντέρμπι.
Πρέπει να κερδίζεις και μάλιστα σχετικά ξεκούραστα και τις πιο μικρές ομάδες. Αυτό δεν το καταφέραμε ποτέ, όσο ήμουν εγώ στην ομάδα και σύμφωνα με όσα διαβάζω στο internet, είναι κάτι που και φέτος έχει κοστίσει στον Παναθηναϊκό. Είναι κρίμα γιατί οι άνθρωποι γύρω από την ομάδα και ο κόσμος πολύ περισσότερο διψάνε τόσο πολύ για ένα πρωτάθλημα και μια διάκριση στην Ευρώπη. Ειδικά ο κόσμος. Τέτοιο πάθος και τέτοια ατμόσφαιρα όπως στην Ελλάδα, δε θυμάμαι ούτε στη Ρεάλ. Θα σας κάνει εντύπωση, αλλά κρίνοντας την ενημέρωση που έχει ο Έλληνας φίλαθλος για τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, νομίζω ότι οι Έλληνες αγαπάτε το ποδόσφαιρο περισσότερο απ’ ότι οι Ισπανοί».

«Είναι περίεργος ο ρόλος του Βέλιτς»
Το καλοκαίρι του 2006 ο Βικτορ Σάντεθ είχε υπογράψει συμβόλαιο τριετούς διάρκειας με τους «πράσινους». Ένα χρόνο αργότερα, ο Ισπανός μέσος έβλεπε την πόρτα της εξόδου, καθώς με εξαίρεση ίσως το ντέρμπι του πρώτου γύρου με τον Ολυμπιακό, ουδέποτε κατάφερε να προσαρμοστεί και να προσφέρει τα αναμενόμενα στον Παναθηναϊκό. Πώς αντιμετώπισε όμως ο ίδιος το διαζύγιο; «Ξέρω ότι ο Παναθηναϊκό περίμενε πολύ περισσότερα από ‘μένα, όπως κι εγώ περίμενα πολύ περισσότερα από τον εαυτό μου. Εγώ ήμουν πολύ ευχαριστημένος στην Ελλάδα και ήμουν βέβαιος ότι φέτος θα έπαιζα πολύ περισσότερο και πολύ καλύτερα. Στον Παναθηναϊκό φαίνεται είχαν άλλη άποψη.

Το μόνο που με ενόχλησε είναι ότι κανείς δεν μου έλεγε γιατί με αποδεσμεύει η ομάδα. Μόνο αυτό κρατάω ως αρνητικό. Δηλαδή, για ένα χρονικό διάστημα κανείς δεν μου έλεγε την αλήθεια και το λόγο που φεύγω από την ομάδα και ο ένας με παρέπεμπε στον άλλον. Όλοι οι δρόμοι όμως οδηγούσαν στο ίδιο πρόσωπο. Στον κ. Βέλιτς! Αυτός δεν με ήθελε στον Παναθηναϊκό κι έτσι με έδιωξαν. Δεν τον κατηγορώ, ούτε τρέφω αρνητικά συναισθήματα. Αυτός είναι ο ρόλος του. Βέβαια, με όσους παίκτες έχω μιλήσει και από αυτούς που έφυγαν και από αυτούς που έμειναν, όλοι έχουν ένα ερωτηματικό δίπλα στο όνομα του Βέλιτς. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως είναι ο τρόπος του. Ίσως το γεγονός ότι δεν είναι ξεκάθαρος απέναντί μας. Όπως και να έχει πάντως, τους ευχαριστώ όλους για τον τρόπο που με υποδέχτηκαν και μου συμπεριφέρθηκαν. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Περισσότερο μου λείπει ο κόσμος της ομάδας. Για αυτούς τους ανθρώπους αξίζει να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να δουν την ομάδα τους εκεί που την ονειρεύονται. Μακάρι να συμβεί φέτος. Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου…».